Resultaten
Het rapport bespreekt de factoren die aanleiding geven tot tevredenheid respectievelijk ontevredenheid over de geboden ondersteuning.
Factoren die samenhangen met tevredenheid zijn de expertise en een open en op samenwerking gerichte houding van de ondersteuner, de gelijkgerichtheid tussen ondersteuners en leerkrachten en de mate waarin de ondersteuning op maat is van de behoeften van leerlingen en leerkrachten. Voor de bevraagde ouders is ook de goede relatie tussen de ondersteuner en hun kind belangrijk (ondersteuner als steunfiguur/vertrouwenspersoon). De bevraagde leerkrachten hechten veel belang aan een samenwerkingsgerichte houding van de ondersteuner.
Men is ontevreden wanneer men een tekort aan tijd voor ondersteuning ervaart, wanneer men op school onvoldoende openstaat voor ondersteuning of inclusie, of wanneer de taak van de ondersteuner onduidelijk is. Leerlingen geven aan het moeilijk te hebben met hun ‘anders-zijn’ of met het feit dat ze ondersteuning krijgen.
Het onderzoek biedt zicht op de geboden ondersteuning. Het betreft voornamelijk handicapspecifieke ondersteuning, maar ook studiebegeleiding of vakinhoudelijke begeleiding. De ondersteuning wordt overwegend buiten de klas gegeven, doch soms ook in de klas en met betrokkenheid van klasgenoten. Er wordt ook leerkracht- en teamgericht gewerkt wanneer scholen en leerkrachten hiervoor openstaan. De ondersteuning wordt flexibel ingericht qua doel, inhoud, vorm en omvang.
Betrokkenheid van ouders wordt gerealiseerd via formele overlegmomenten. Maar ouders voelen zich vooral betrokken wanneer er ook informeel over de ondersteuning wordt gecommuniceerd.
Leerlingen voelen zich betrokken wanneer er naar hun mening over de ondersteuning wordt gevraagd.
Ervaren effecten van de ondersteuning voor de leerling zijn betere studievaardigheden of -resultaten, meer leermotivatie, betere en blijvende participatie, meer rust, welbevinden en zelfvertrouwen en een positief effect op sociale relaties.
Leerkrachten ervaren dankzij de ondersteuning meer ruimte en rust om aandacht te hebben voor andere leerlingen in de klas, een reductie van de werklast, steun op professioneel of persoonlijk vlak, een grotere bewustwording van de nood aan ondersteuning voor de leerling en het ervaren van de meerwaarde ervan en ten slotte een toename in handelingsbekwaamheid in het lesgeven aan leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften.
De bevraagde ouders en leerlingen die voordien GON/ION-begeleiding kregen, geven aan geen voorkeur te hebben voor het ene of andere systeem.
Dit onderzoek houdt verband met onderzoekslijn 1.4.
