Dit onderzoek ontwikkelt een onderbouwd en inspirerend kader voor een doelgerichte en brede evaluatie van leerlingen in het deeltijds kunstonderwijs (DKO). Het onderzoek komt tegemoet aan de uitdagingen die academies in het DKO ondervinden om, als gevolg van het niveaudecreet (2018), kerncompetenties en beheersingsniveaus aan gepaste evaluatievormen te verbinden.
Hoewel academies erg succesvol aan de slag gingen met de kerncompetenties die werden opgenomen in het decreet, is het minder duidelijk hoe sommige kerncompetenties, zoals “individuele gedrevenheid tonen”, “creëren en innoveren”, “relaties bouwen en samenwerken” en “onderzoeken”, zich laten vertalen in evaluatiepraktijken die transparant, valide en betrouwbaar zijn. Dit is een eerste centraal thema waar het onderzoek zich over buigt.
Ten tweede zal het onderzoek een aantal handzame instrumenten en handvatten ontwikkelen die lerarenteams en academies ondersteunen bij het creëren van een gemeenschappelijke taal, visie, en aanpak van hun evaluatiepraktijk. Ten derde wil het onderzoek bestaande inspirerende voorbeelden documenteren en delen en zo de professionele dialoog over academies heen stimuleren.
Concreet behelst het onderzoek verschillende onderzoeksluiken.
Een literatuurstudie van internationale en binnenlandse theorie en praktijk over evaluatie zorgt voor een onderbouwd kader. De studie maakt hierbij de verbinding tussen een wetenschappelijk-theoretische benadering van evaluatie en het artistiek-pedagogische werkveld van academies zodat het eindresultaat een handzaam evaluatiekader wordt voor leraren(teams).
Daarnaast worden actuele evaluatiepraktijken geanalyseerd en vervolgens per trend geïnventariseerd in een cartografie. Hiervoor wordt beroep gedaan op de academies en belangrijkste sleutelinstanties om hun bestaande praktijken te delen met het onderzoeksteam. De cartografie tracht om inspirerende en innovatieve voorbeelden uit Vlaamse academies te detecteren en daarna vanuit dan overzicht tot globale inzichten te komen.
Tot slot zal een participatief ontwerpproces vanuit focusgroepen en ontwerpsessies met verschillende stakeholders uit het kunstveld uitmonden in prototypes van evaluatie-instrumenten. De instrumenten zullen een delicaat evenwicht zoeken tussen enerzijds een breed inzetbare praktijk en anderzijds voldoende ruimte om dit aan het concrete pedagogische project van elke academie te kunnen aanpassen.
